Je kan het al een beetje zien aan de vreemde titel van dit artikeltje – we reizen af naar China… niet naar de winterspelen die op hun einde lopen, maar naar de overgang van de winter naar de lente.
De Meihua, de bloemen van de Chinese pruimenboom, beginnen midden in de winter (januari – februari) te bloeien. Hoe groter de kou, hoe meer bloemen de boom geeft. De felroze bloemen steken af tegen de witte sneeuw en iedereen is verwonderd dat deze kleine bloemen onder de meest barre omstandigheden hun frêle schoonheid tonen. Ze staan symbool voor de hoop op een betere toekomst (de lente) in moeilijke tijden (de winter). Sinds 1964 is de Meihau uitgeroepen tot nationale bloem van China.
Het spreekt dan ook voor zich dat de Meihua een heel geliefd onderwerp is in de Chinese (en Zuid-Aziatische) kunsten. Al eeuwenlang proberen dichters, schilders en muzikanten het mysterie van de Pruimenbloesem vast te leggen. Ook de muziek in het fragment van deze week probeert de schoonheid van de “plum blossom” in het oude China te verklanken.
We horen en zien een traditionele Chinese fluit: de Xiao. De geschiedenis van deze fluit gaat tot wel 5000 jaar terug! Ze wordt meestal uit bamboe gemaakt (omdat dit materiaal nu eenmaal makkelijk te vinden is in China), al bestaan ze ook in hout en zelfs in porselein. De fluit is gemiddeld 75 tot 85 cm lang en wordt verticaal bespeeld.
 |
 |
Er zijn meestal 6 of 8 vingergaten en aan het onderste einde vaak nog enkele klankgaten. Deze zorgen onder andere voor een goede stemming van de fluit. Je blaast deze fluit aan aan de bovenzijde van het instrument, waar een U of V-vormige inkeping is gemaakt (zie de foto boven). Vaak staan net onder de aanblaasopening mooie gedichten gegraveerd. Bij elke melodie die je speelt, blaas je de boodschap van de tekst mee. (al moet je natuurlijk Chinees kunnen om te weten wat er precies staat ! – zie ook het toemaatje onder het videofragment)
Welke boodschap zou jij willen meesturen met elke melodie die je op je fluit speelt? Je zou ze kunnen opschrijven op een papiertje en op het kopstuk van je fluit kunnen kleven… Elke toon een wens of gedachte!
Een Toemaatje:
De mama van Yolanda was zo vriendelijk om het gedicht dat op mijn Xiao staat (Zie de afbeelding hierboven links) te vertalen van het Chinees naar het Engels. Ontzettend dank daarvoor !
早发白帝城 李白
朝辞白帝彩云间，千里江陵一日还。
两岸猿声啼不住，轻舟已过万重山。
Leaving the White Emperor Town at Dawn
Li Bai
Leaving at dawn the White Emperor crowned with cloud;
I’ve sailed a thousand miles through Gorges in a day.
With monkeys’ sad adieux the riverbanks are loud;
My skiff has left ten thousand mountains far away.
Op basis hiervan vond ik volgende versie die door een Chinese dichter naar het Engels werd vertaald:
Farewell City Baidi, a place surrounded by cloud with hundred hues,
Although thousand miles away, back to Jiangling, one day is all it takes.
The whistles of the monkeys has not yet faded along the river banks,
My buoyant boat has already passed all the mountains and ridges, takes me home.
Het bracht me dan op volgende vrije vertaling naar het Nederlands.
Vroeg op pad uit Baidi Cheng.
Li Bai (701-765 “De onsterfelijke dichter”)
Ik trok vroeg op pad uit Baidi Cheng, omhuld door veelkleurige wolken,
en hoewel Jiangling duizend mijl varen is, keerde ik dezelfde dag nog terug.
De kreten van de apen op beide oevers van de rivier klinken nog na.
Mijn bootje passeerde reeds tienduizend bergen, maar brengt me thuis.