ЦВІТЕ ТЕРЕН

Uitzonderlijke gebeurtenissen vragen om een extra blogpost …

ЦВІТЕ ТЕРЕН is een traditioneel Oekraïens lied. Het gaat over De Liefde en over het verdriet dat daar soms bij hoort. Ik wil het hier zien in de context van de liefde voor een land en het verdriet om wat daar nu gebeurt.

De fluit die je ziet en hoort in dit fragment is een traditioneel Oekraïense fluit: De Sopilka (al is dat nog een verzamelnaam voor verschillende types van fluiten).

De noten van de melodie lopen mee onder het filmpje. Ik wil jullie uitnodigen om deze melodie (mee) te spelen uit solidariteit met de mensen in Oekraïne. Elke dag 1 keer – Als het “bidden” van de muzikant – een uiting van verbondenheid! En wie weet… als we dat met zijn allen doen, overstemt op de duur de muziek misschien het bulderen van de wapens.

(Om deze melodie mee te spelen op je fluit is het makkelijker om alle tonen een octaaf hoger te spelen en let op de voortekening 🙂 – Blijf ook je oren gebruiken, want er staan enkele foutjes in de partituur!)

Een versie in een voor onze fluit iets makkelijkere tessituur kan je hieronder vinden, met meteen wat begeleiding. (De fluit speelt telkens de bovenste noot van de lijn in solsleutel).

Een heel mooi gezongen versie van het lied kan je hieronder vinden. Met de vertaling van de tekst (Volgens Google Translate).

Цвіте терен, цвіте терен, листя опадає,
Хто в любові не знається, той горя не знає.
Хто в любові не знається, той горя не знає.А я, молода дівчина, тай горя зазнала,
Вечероньки не доїла, нічки не доспала.
Вечероньки не доїла, нічки не доспала.Візьму в руки кріселечко, сяду край віконця,
Іще очі не дрімали, а вже сходить сонце.
Іще очі не дрімали, а вже сходить сонце.

Хоч дрімайте, не дрімайте, не будете спати,
Десь поїхав мій миленький іншої шукати.
Десь поїхав мій миленький іншої шукати.

Цвіте терен, цвіте терен, листя опадає,
Хто в любові не знається, той горя не знає.
Хто в любові не знається, той горя не знає.

Doornen bloeien, doornen bloeien, bladeren vallen,
Wie geen liefde kent, kent geen verdriet.
Wie geen liefde kent, kent geen verdriet.En ik, een jong meisje, leed aan dat verdriet,
Ik melk ’s avonds niet, ’s nachts sliep ik niet.
Ik melk ’s avonds niet, ’s nachts sliep ik niet.Ik pak een stoel, ga bij het raam zitten,
De ogen sliepen nog niet en de zon kwam al op.
De ogen sliepen nog niet en de zon kwam al op.

Al dommelt u in, slaap niet, u zult niet slapen,
Ergens ging mijn schat op zoek naar een andere.
Ergens ging mijn schat op zoek naar een andere.

Doornen bloeien, doornen bloeien, bladeren vallen,
Wie geen liefde kent, kent geen verdriet.
Wie geen liefde kent, kent geen verdriet.

Hier kan je een reactie geven:

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

You cannot copy content of this page